Պոպուլիստների հարձակումը նոր միայն սկսվում է

Բրեկզիտից մինչև «Հյուսիսի լիգայի» ու «5 աստղի շարժման» հաղթանակը Իտալիայում` կարո՞ղ են դեմագոգները փլուզել Եվրամիությունը` հարցնում է Դանիել Բրեսլերը Tagesanzeiger-ում: Ընդհանուր առմամբ եվրոպացի պոպուլիստներն այնքան էլ հաջողակ չեն, սակայն նրանց հարձակումը իշխանության կենտրոնների վրա ավարտված չէ: Ֆինլանդիայում ու Ավստրիայում աջ պոպուլիստները կառավարության անդամ են:

Լեհաստանում ու Հունգարիայում ԵՄ քննադատները, որ ազգայնական հայացքներ ունեն, վաղուց անսահամանափակ իշխանության տեր են: Եթե հարցումների տվյալներից դատենք` ԵՄ-ի գոյության համար անհանգստության պատճառ չկա` ԵՄ 28 երկրներում հարցվածների 60% -ը հավանություն է տալիս երկրի անդամությանը ԵՄ-ին: Այնուամենայնիվ, առանձին երկրներում պատկերը մռայլ է: Իտալիայում ԵՄ անդամությանը կողմ է բնակչության 39% -ը, համեմատության համար` Գերմանիայում` 79%: Վերջին տարիների տնտեսական դժվարությունները ու միգրանտների հորձանքին դեմ առ դեմ մենակ մնալու վախը իրենց հետքը թողել են: Իրադարձություններն Իտալիայում հիշեցրին, որ ազգային պետությունները կարող են ԵՄ-ին հրել անդունդը: Ճիշտ է, դա կախված է և առանձին պետությունների նշանակությունից: Լեհաստանի ու Հունգարիայի ազգայնական կառավարությունները դեռ չեն ցնցել ԵՄ-ն` նրանք չեն կարող իրենց թույլ տալ միությունից հրաժարվել ոչ քաղաքական, ոչ տնտեսական առումով: Լեհերի 88%-ը գտնում է, որ անդամությունը ԵՄ-ին ձեռնտու է իրենց երկրին, Հունգարիայում` 78%:

Մնում է հուսալ, որ ոչ թե պոպւլիստները կփոխեն իրականությունը ԵՄ-ում, այլ` հակառակը, ինչպես եղավ հարկադիր բազմամշակութայնության դեմ հանդես եկող ավստրիական FPÖ կուսակցության հետ, որ ստիպված էր զսպել իրեն: Մինչև այսօր ԵՄ տնտեսապես կարևոր ոչ մի երկրում իշխանությունն ամբողջությամբ չի անցել ԵՄ-ի նկատմամբ հոռետեսորեն տրամադրված պոպուլիստական մեծամասնության ձեռքը: Միությունը կարողացել է խուսափել դրանից, որովհետև Իտալիայի նախագահ Սերջիո Մատարելան կանխեց կառավարության ստեղծումը: Թեպետ կառավարության ծրագրի համաձայն` իտալական երկու կուսակցություններն էլ կասկածի տակ չէին դնում ԵՄ ու եվրագոտու անդամությունը, նրանք քննադատում են գլխավոր պայմանավորվածությունները` օրինակ` ԵՄ կայունության ու աճի պայմանագիրը: Մասնակցելով ընտրություններին ԵՄ ազգային պետությունների քաղաքացիները ոչ միայն իրենց պետության ճակատագրին, այլև ԵՄ ուրախություններին ու վշտերին վերաբերող որոշում են ընդունում: Ընտրությունների արդյունքները առանձին երկրի ներքին գործը չեն միայն: Միությունը գործում է միան այն ժամանակ, երբ կատարվում են երկու պայմանները` մի կողմից մասնակից երկրները պետք է պատրաստ լինեն հետևել համատեղ ընդունված կանոններին, մյուս կողմից` պետք է պատրաստ լինեն փոխզիջման: Այլապես ԵՄ-ն կփլուզվի:
Դանիել Բրեսլեր, Tages anzeiger

Հ.Գ. Եվրոպական գլխավոր ընտրությունները ավարտվեցին ու ազգայնականները ամբողջությամբ իշխնության չեկան ոչ մի երկրում, բայց հաջորդ ընտրական ցիկլում դա կարող է տեղի ունենալ, եթե քաղաքական ու տնտեսական բարեփոխումներ չլինեն, որ փորձում են անել Ֆրանսիայի նախագահն ու Գերմանիայի կանցլերը: Հին ու նոր Եվրոպաների` Արևմտյան ու Արևելյան հատվածների տարաձայնությունները, վերաբերում են թե տնտեսությանը, թե քաղաքական անկախությանը:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ